Listy do Nicoletki

Bez Ciebie Minął kolejny rok kochanie, znowu niebieskie z żabim oczkiem, kwitną całymi polanami, płyną po łąkach jak obłoczki. Tyle tych kwiatków już przekwitło, można by niebo zamalować, piękną ich barwą tak niezwykłą, a moje serce chce od nowa witać poranki ciepłym majem, w którym trzymamy się za ręce, bez smutnych niezapominajek i nie ma tego dnia i jeszcze, słońce nie gaśnie na tę chwilę, ptaki nie milkną ze zdziwienia, nie odlatujesz jak motylek kwiatów nie zasypuje ziemia, ale ty milczysz jak zaklęta w łzawy ocean zatopiona, pragnieniem myśli niepojętej, utulam błękit w swych ramionach. i wypatruję w żabich oczkach obrazków bardzo smutnej bajki, które wyświetlam jak przeźrocza, na skrzyżowaniu dróg rozstajnych. (aranek)

Mama Czasem jemy śniadanie uśmiechasz się wiesz że czekam na pierwsze największy skarb okaleczonej pamięci. pokruszone serce twój uśmiech nasz raj w słowie... (aranek)

Milczenie                                                           Dla ciebie, welon utkany ciszą wyhaftowały kolejne maje a moje serce jak ptak zamilkło, pod krzewem róży pozostał kamień. Ciepłą myślą cię otulę, lekką jak poranne mgły, w sen zaplotę jak najczulej, delikatność morskich bryz. Tobie na łące za bramą cienia splatają wianki, minione wiosny, dla mnie  ulotne do zobaczenia, rzuciły w szarość zielone groszki. Niech ci ę chmurki ukołyszą i na skrzypkach wietrzyk gra, tam daleko ponad ciszą kołysankę  gwiezdną tka. Zbieram błyszczące krople rosy, przetykam nimi zielone suknie, żeby wymienić płacz Lacrimosy na chociaż jeden przyś...

Tiulowe wstążeczki Drzemią wierzby siwe wśród cmentarnych przecznic, smutne w starych komżach, z wiekowym zarostem Marmurowy anioł zaklęty w posążek, wypatruje brzegu, drugiej strony rzeki. Na wzniosłym cokole, w zmurszałym pomniku - świątek przytłoczony majestatem nieba, tkwi jak Piotr skruszony (choć tak się zarzekał), od lat zadumany wersami dystychu. Nie zbudzi granitów modlitewny patos - zimne, niewzruszone, czekają na koniec rozrzewnionych pieśni - po śmiertelnej stronie. Spływa w zimną pustkę, łkające adagio. Lecz nagle kruszeje porządek odwieczny i nawet najtwardsze pękają kamienie, wznosząc głuchą skargę, kiedy w czarną ziemię, wtuliły się białe, tiulowe wstążeczki. (aranek)

Cmentarna ławka za zimowe Adagio - płacę ziarnem (aranek)  

Żal słowika              Znowu inny słowik… temu, co tak płakał, z żalu serce pękło, jak nagrobna płyta. Młody się anieli na starych akacjach, czy tutaj wypada, nawet nie zapytał. Niezapominajka załzawionym oczkiem w bratkach utulona, patrzy prosto w serce… Zatrzepało rzęsą lalki z śmiesznym lokiem, nie szkodzi, że boli - jedna rysa więcej… Anioł po sąsiedzku, ażurowy uśmiech, świerszczowi posyła, a ten ciągnie smykiem do żywego ducha, jakby grał na ślubie, wesela nie będzie - czas zamroził ciszę, a słowik, tak trelem rozłupał aż pękła - deszczem opadają jaśminowe płatki, jeden miał twój uśmiech, usiadł mi na rękach - wsunę go pomiędzy pożółkłe kokardki. W pajęczych koronkach paciorki porzucę, A ty śnij w listeczkach młodziutkim zachwytem, nie zamykam bramy ogrodu zasmuceń, w jaśminowym płatku, o jeden maj - bliżej. (aranek)

Kaktus Aj, aj   jak boli kolec wbił się w tkankę nic na zewnątrz nie widać ale czuję pod skórą i wiem że tam już zostanie na zawsze. Omijaj tego kaktusa motylku … (aranek)

Metamorfozy Odkąd stałaś się kobietą w moim sekretnym sercu spotykam cię coraz częściej te niesamowite metamorfozy masz po mnie kiedy już się spotkamy: Dwa identyczne płatki śniegu, dwie zgodne królowe pszczół w aurze aromatu czeremchy dwie iskry od których płoną wiersze, policzki i karminowe róże dwie takie same tęsknoty jakże same... na odległych księżycach     skazane na czasoprzestrzeń. (aranek)

"Niełatwo córeczko niełatwo nieść wiersz i pod nim upadać". Wladysław Broniewski Niełatwo    Deszcz dzisiaj padał jak w tamtą noc bez imienia, bez światła która wciąż krukiem powraca niełatwo maleńka niełatwo Sukienka zapięta gwiazdą co świeci przez chwilę jedną żeby porzucić mnie biedną nawet pamiętać niełatwo Z kawałków układam patchwork splątany w struchlałych ściegach nie raz za tobą pobiegłam i odejść było niełatwo Mam swoje sekretne światło nasz most pomiędzy wersami powracasz ja czekam na nim  choć czekać wcale niełatwo A ty melodią jak tratwą podpływasz w majową ciszę więc łzy połykam i piszę niełatwo żyć wierszem niełatwo Bez czarny do bólu pachnie zachłysnął wiersz słowikami o tyle w tym maju łatwiej ile żałości za nami . (aranek)

Nie bój się                           Miałam tobie córeczko, uszyć sukienkę w maczek  wiatr rozsiał pod ławeczką przy alei cmentarnej chciałam zdjąć gwiazdkę z nieba zapiąć w czarny warkoczyk miałaś nocy się nie bać na pierwszą miłość zdążyć szczęście chwycić pod rękę, pójść na wiosenny spacer natchnąć majowym pięknem  idę sama i płaczę. Nie ma ciebie choć we mnie każdą wiosną piękniałaś co dzień nową sukienkę czulszą myślą utkałam deszcz nas płacze wiosenny wiatr nas gwiżdże kosami sen śni chociaż bezsenny tylko czas między nami... (aranek)                                                     obraz wietnamskiego malarza,  Duy Huynh

Karmnik Sypnęłam ziarnem radości to moja przesyłka  każde dodatkowo  otuliłam  czułością tchnęlam tęsknotę mam ich niespożyte zapasy za chwilę  przylecą posłańcy stoję nieruchomo i nadsłuchuję karmię się  każdym cichym ćwir... Dzieci i ptaki mówią tym samym głosem ćwir ćwir kochanie... (aranek)

Portret Nawet nie namiastka nie wiem czy podobny zatarły się twoje tęczówki kiedy mój mózg wymazal i zamknął w niepamięci w obawie że nie udźwignie  zostala tylko blizna kilka zdjęć cierpienie w odcieniu sepii i dwa miętowe wyschnięte jeziora nie wiem czy podobne  do twoich... (aranek)

Książeczka Dzisiaj znowu do niej zajrzalam odpłynęłam na wyspę słońca tam wciąż żyjesz w każdej rubryce w pięczątkach znikasz westchnieniem odchodzisz w noc wracam na ziemię ty  do... (aranek)